ime koje zamjenjuje pravo ime ili se upotrebljava uz njega; stječe se u društvu najčešće zahvaljujući kakvoj osobini

1. isticanje jednoga sloga u riječi silinom, dužinom i visinom tona
2. znak kojim se bilježi izgovor riječi

riječ koja ima svoj naglasak

dio riječi koji se nalazi iza osnove

tekst ili dio teksta doslovno prenesen iz koje veće cjeline

pravopisni znak („ ”) kojim se označuje početak i kraj teksta koji se navodi doslovno ili kojemu se daje drugo značenje ili kojim se označuje da se riječ ispred i iza koje stoji uzima u prenesenome značenju, da ne pripada standardnomu jeziku ili da je riječ o imenu

doslovno prenošenje teksta ili dijela teksta iz koje veće cjeline

stručni izraz za određeni pojam

riječ koja nema svoj naglasak

pridjev kojim se izriče promjenjiva osobina ili svojstvo, a odgovara na pitanje Kakav?

suglasnik koji se tvori tako da srednji dio jezika dodiruje nepce

1. samoglasnik a koji postoji samo u nekim oblicima iste riječi, a u drugim se oblicima te riječi gubi
2. glasovna promjena u kojoj dolazi do gubljenja ili pojavljivanja samoglasnika a u nekim oblicima riječi

1. samoglasnik e koji postoji samo u nekim oblicima iste riječi, a u drugim se oblicima te riječi gubi
2. glasovna promjena u kojoj dolazi do gubljenja ili pojavljivanja samoglasnika e u nekim oblicima riječi

riječ koja se ne može mijenjati po oblicima

koji ima nesamostalno značenje, značenje koje ovisi o značenju drugih jedinica

glagol kojim se izriče radnja koja traje

rečenica složena povezivanjem ravnopravnih surečenica

kojim se što niječe

čestica kojom se što niječe

padež koji odgovara na pitanja Tko?, Što?